Hovoc-helden: Lieke Oomen

In de nieuwe rubriek ‘Hovoc-helden’ blikken we met een aantal oud-spelers van Hovoc en hun tijd bij de club. Tijd voor deel twee, met:

Naam: Lieke Oomen
Leeftijd: 26
Huidige club: Peelpush
Positie: Spelverdeelster

Hoe ben je ooit bij Hovoc begonnen met volleyballen?
“Ik was goed bevriend met Manon Joosten en via haar en haar moeder Erna hebben we samen voor het eerst meegedaan bij Hovoc. Ik kwam zelf uit Hegelsom, maar ik ben toch in Horst begonnen met volleyballen. Ik zat zelf ook nog op dansen, maar ik wilde volleybal ook wel eens proberen, en sindsdien ben ik eigenlijk blijven hangen.”

In welke teams heb je bij Hovoc gespeeld?
“Ik ben in niveau 2 met volleybal begonnen, zoals velen uiteraard bij Marian Janssen. Vanuit daar heb ik eigenlijk de hele jeugd doorlopen. Toen ik in meisjes B zat, speelde ik elke zaterdag twee wedstrijden, omdat ik ook bij Dames 6 meedeed. Daarna heb ik nog een jaar dubbele competitie gespeeld in Dames 4 en Dames 2, en toen mocht ik me melden bij Dames 1. Dat is toch alweer 12/13 jaar geleden, toen nog met speelsters als Bernie van Hegelsom, Fennie en Fieke Wagemans, Maartje Driessen, Myrna Joosten, Inge Versleijen, noem ze maar op.”

“In meisjes C speelde ik nog als middenaanvalster, maar Jac Jeurissen, die toen coach was, zag in mij meer een passer-loper. Toen ruilden zijn dochter Vera en ik van positie, en mocht ik het op de buiten proberen. Op die positie kwam ik ook bij Dames 1, hier heb ik zowel als passer-loper en als diagonaal gespeeld. Ik mocht zelfs als ‘kleintje’ van 177 cm meedoen bij pre-jeugd Oranje. Daar vertelden ze me dat het met de techniek wel goed zat, maar dat ik eigenlijk gewoon te klein was. Toen Peelpush me vroeg om mee te trainen, zeiden ze eigenlijk hetzelfde: “je bent eigenlijk maar klein, wil je niet meetrainen als spelverdeelster?”

Waar heb je na je tijd bij Hovoc gespeeld?
“Ik had pas net m’n eerste volledige seizoen bij Hovoc Dames 1 erop zitten, toen Peelpush aanklopte of ik daar mee wilde trainen. Ik vond dit een mooie uitdaging die ik aan wilde gaan, dit was toch wel een flinke stap omhoog. In Meijel sloot ik eerst bij Dames 2 aan, hier heb ik drie seizoenen gespeeld. Nu speel ik alweer voor het achtste jaar in Dames 1.”

Wat is je eerste herinnering bij Hovoc?
“Als ik terugdenk aan m’n allereerste volleybalherinneringen, denk ik toch meteen aan de eerste keer dat ik mee ging trainen. Ik had een veel te groot shirt van pap en mam gekregen, maar het leek toch echt meer op een jurk waarin ik in het veld stond, haha. Verder kan ik me nog goed herinneren dat we in de jeugd vaker aan de open en gesloten jeugdkampioenschappen mee hebben gedaan, hierop zijn we als ik het me goed kan herinneren één keer tweede van Nederland geworden, en één keer vierde. Toen ik eigenlijk nog een jeugdspeelster was, mocht ik op m’n dertiende voor het eerst meedoen bij Dames 1, in een oefenwedstrijd tegen Polonia uit Londen. Dat was best heftig, in je eerste wedstrijd bij Dames 1 meteen aantreden tegen een Engels topteam. Ik weet nog dat we best aardig meekonden met het niveau, maar dat we uiteindelijk helaas toch hebben verloren.”

Ben je ook als vrijwilliger actief (geweest) bij Hovoc, zo ja, als wat?
“Ik heb vroeger als meisje trainen gegeven aan de jeugd, en ik heb ook een tijd lang bij de Ontspanningscommissie gezeten, toen nog met bijvoorbeeld Kjell Emonts, Paul Heldens en Vera Jeurissen. We waren nog best jong, maar het was wel leuk om mee te helpen aan bijvoorbeeld de dropping, en het begin- en eindfeest.”

Wat is je mooiste Hovoc-herinnering?
“Ik kan me nog heel goed herinneren dat we ooit in de voorrondes van die gesloten of open jeugdkampioenschappen tegen een jongensteam van VC Weert speelden, en dat de wedstrijden nog op tijd werden gespeeld in plaats van tot de 25 punten. Met nog 5 minuten te gaan stonden we 10 punten achter, maar we hebben zo’n inhaalslag gemaakt dat we echt in de laatste secondes van de wedstrijd toch nog met één punt verschil hebben gewonnen. Weert ging uiteindelijk ook door, en later in de halve finales moesten we weer tegen elkaar. De wedstrijd verliep eigenlijk precies hetzelfde als de vorige keer, en weer wisten we in de laatste minuten met één punt verschil te winnen. Dat was wel erg lekker toen, haha. Uiteindelijk zijn we toen tweede of vierde van Nederland geworden, ik weet het niet meer precies.”

Wat is het hoogtepunt van je volleybalcarrière (tot nu toe?)
“Dat was toch wel het kampioenschap met Peelpush in de Topdivisie. Na vijf of zes jaar degradeerden we helaas uit de Eredivisie, dus er was maar één doel: meteen kampioen worden en weer terugkeren op het hoogste niveau. De club bestond dat seizoen 50 jaar, alles kwam in het jubileumjaar samen, en het was supertof om het kampioenschap binnen te halen en weer naar de Eredivisie te promoveren.”

Welke train(st)er of coach bij Hovoc heeft specifiek een grote invloed gehad?
“Ik kan niet 1, 2, 3 één iemand kiezen, er zijn meerdere trainers belangrijk geweest. Zo heb ik eigenlijk de hele jeugd training gehad van Marian Janssen, en daar heb ik wel echt de basis van het volleyballen geleerd. In de meisjes C had ik Jac Jeurissen als trainer en coach, waar ik ook heel veel van heb geleerd, en de switch naar passer-loper heb gemaakt. Ook Henk Berkhout is heel belangrijk geweest, omdat hij me toen als jonkie voor het eerst bij Dames 1 heeft mee laten trainen, en me uiteindelijk ook bij het team heeft gevraagd. Alle trainers samen hebben me toch gevormd tot de speelster die ik nu ben.”